Świąteczne wyzwanie.

Zbliżają się święta, i zgodnie z moim zwyczajem, powinnam tu dziś, jutro lub po jutrze coś z tej okazji dodać. A no powinnam, wiem. Jednak za kilka dni będzie dzień dla mnie szczególnie ważny - zbliża się rocznica... Nazwijmy to mojej kariery blogowej. Za pięć - w momencie gdy to opublikuje będzie to pewnie już cztery - dni mija 10 lat, odkąd założyłam swojego pierwszego bloga i dodałam swoją pierwszą, godną pożałowania notkę, która - chociaż miała zaledwie pół strony - jest chyba najważniejszą notką w moim życiu. To szczególny dla mnie dzień, dlatego postanowiłam, że w tym roku zrobię coś super. Długo o tym myślałam - jakieś dwadzieścia minut podczas kąpieli, no, może czterdzieści - aż wpadłam na pewien pomysł. Pomysł szalony, nie z tej ziemi i przypuszczalnie niewykonalny, dlatego oczywiście niesamowicie mi się spodobał i postanowiłam go wcielić w życie.
28 grudnia dodam aż trzy rozdziały - jeden tu i dwa na pozostałe dwa blogi (niezorientowanych a zainteresowanych odsyłam gdzieś do linków). Szanse, że mi się uda, są prawie że równe zeru zważywszy na to, że tak naprawdę dwa kolejne dni spędzę poza domem odcięta od komputera, ale w końcu są święta, prawda? Póki co życzę wszystkim zdrowych, wesołych i pogodnych świąt i mam nadzieję, że "zobaczymy" się 28 grudnia. I że wybaczycie mi to, że zaraz skopuję ten post i wkleję go na pozostałe dwa blogi :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 1

James Potter przewracał się właśnie na drugi bok, kiedy wskazówka zegara minęła godzinę dwunastą a jego najlepszy przyjaciel cisnął w niego brutalnie poduszką. - Pobudka – powiedział dziarskim tonem Syriusz Black, szczerząc się w bezczelnym uśmiechu. – Już nowy dzień. Słoneczko wstało i domaga się twojej uwagi. - Przerabialiśmy to – wymamrotał James, sięgając po okulary. – Budzisz mnie rano. Nie w środku nocy. Ra-no. Syriusz westchnął. - Jest rano. - Rano zaczyna się w południe – poprawił go James, siadając na łóżku i ziewnął przeciągle. – Nie wcześniej. - Jest południe – poinformował przyjaciela Syriusz i uśmiechnął się szeroko. – A mnie się nudzi. - Tobie się zawsze nudzi – mruknął James. – Nawet kiedy się nudzisz, potrafisz nudzić się od nudzenia. Nie zdziwiłbym się, gdybyś się nudził w czasie snu. - Nie dla wszystkich sen jest sensem życia – oznajmił Syriusz obrażonym tonem.   - Ale dla zdecydowanej większości jest istotnym jego elementem. - To nie powód by spę
Czytaj więcej

Rozdział 5

Dla wszystkich, którzy z jakiś powodów nadal tu zaglądają i czekają.   Rozdział 5 Życie w Hogwarcie od wieków toczy się tym samym torem. Chociaż co roku przychodzą i odchodzą jego mieszkańcy, są pewne rzeczy, które prawie nigdy nie się nie zmieniają. Nikt nie jest w stanie wskazać woźnego, który nie toczyłby zaciekłej bitwy z Irytkiem, czasów, gdy Ślizgoni i Gryfoni nie walczyliby ze sobą lub Ceremonii Przydziału w czasie której Tiara nie zaśpiewałaby piosenki. Również plan dnia nie uległ zmianie w szkole od wieków, i chociaż zdarzali się spóźnialscy, dziwnym wydawało się mieszkańcom zamku to, że pewnego poranka aż ośmioro Gryfonów z siódmej klasy nie pojawiło się na śniadaniu. Czas: 28 września 1987, godzina 8:20 Miejsce: Hogwart, piętro siódme, Wieża Gryffindoru, Dormitorium żeńskie, rok VII   Dziewczęta pochylały się nad łóżkiem śpiącej snem sprawiedliwych Lily Evans. Na podłodze nieopodal jej łózka leżał roztrzaskany budzik z buzią klauna na cyferblacie,
Czytaj więcej

Rozdział 9

Kurcze, kurcze, kurcze. Zbierałam się cały rok, żeby skończyć ten rozdział. Przy każdym meczu reprezentacji, po ostatnich egzaminach w sesjach, w końcu po obronie licencjatu, ale zawsze było coś a im więcej nie pisałam, tym trudniej było mi się wbić w rytm i to skończyć. I w końcu dziś stanęłam pod ścianą i uparłam się, że to zrobię, ale napisanie tych ostatnich akapitów kosztowało mnie więcej trudu niż pisanie pierwszego rozdziału licencjatu, a warto wspomnieć, że robiłam to cały rok. To był bardzo ciężki rozdział, naprawdę :D Mam nadzieję, że słaba jakość zostanie mi wybaczona, walczę z Weną, żeby wróciła, bo naprawdę chcę to skończyć, ale z doświadczenia wiem, że aby Wena wróciła, muszę się rozpisać, a jestem naprawdę, naprawdę zardzewiała. W ciągu ostatnich dwóch dni napisałam i wykasowałam łącznie około trzech stron i nadal czuję, że to nie to,  a jednak... dziś są urodziny. Mija dwa lata, odkąd dodałam pierwszy rozdział i te dziewięć rozdziałów to chyba najgorszy wynik w moi
Czytaj więcej